Deze groene lobby beweert al langer dat trucks evenveel verbruiken als twee decennia geleden. “Wij verkeren in Europa in de onwezenlijke situatie dat een truck uit 1995 hetzelfde verbruikt als een truck uit 2016”, stellen ze. Hoewel meerdere partijen T&E erop hebben gewezen dat die niet strookt met de werkelijkheid, blijven ze deze bewering tot in den treure herhalen.
Meer nog: volgens T&E zullen de Amerikaanse trucks tegen 2027 – wanneer strenge CO2-normen worden opgelegd – aanzienlijk brandstofefficiënter zijn dan de Europese. Blijkbaar weten de groene ‘experten’ niet dat – buiten die van hoofdzakelijk Cummins – alle truckmotoren in de VS van Europese oorsprong zijn. Ook worden brandstofbesparende technieken die in de VS de komende jaren moeten ingevoerd worden om aan die normen te voldoen – zoals geautomatiseerde versnellingsbakken en Predictive Powertrain Control – bij ons nu al zeer breed toegepast.
Dat het verbruik al twintig jaar stagneert is een leugen. Dat tonen alle verbruiksgrafieken van de constructeurs (zoals deze voor de DAF XF). Een Euro 6-truck verbruikt vandaag circa 5 liter minder (en stoot 95% minder NOx en fijnstof uit!) dan een Euro 2-truck van twintig jaar geleden. Dat is bijna een vijfde minder! Er zijn ook tests uitgevoerd onder toezicht van DEKRA met trucks van toen en nu (zie video hieronder). Het resultaat: een SK uit 1996 verbruikte 40,8 liter per 100 km, een Actros uit 2003 37,4 liter en een recente Actros 31,9 liter op 100 km. In twintig jaar tijd werd volgens Mercedes-Benz dus 22 procent aan brandstofverbruik gewonnen.
Dat de groene lobbyisten de constructeurs niet op hun woord geloven, kan ik nog aannemen. Maar als de resultaten goedgekeurd zijn door een onafhankelijk controleorganisme als DEKRA, wordt het moeilijk deze verbruiksdaling te weerleggen.
Overigens, ook de mensen uit de praktijk – zoals de transporteurs – weten dat het verbruik is verminderd. Zij merken dat aan de pomp. Heel veel vervoerbedrijven houden het verbruik van hun trucks nauwgezet bij. Bij mijn weten heeft T&E nog nooit hun verbruiksstatistieken ingekeken of willen inkijken.
Het is dan ook zeer eigenaardig dat ACEA, de Europese koepel van vrachtwagenconstructeurs, niets onderneemt om de beweringen – de leugens, eigenlijk – van T&E te weerleggen. “Dat hebben we wel gedaan tegenover de beleidsmakers”, zei secretaris-generaal Erik Jonnaert me toen ik hem in Hannover hierover aansprak. Volgens hem heeft ACEA nooit een communiqué verspreid over de valse beweringen, omdat ze geen ‘emotioneel debat’ zouden willen voeren. “Zij handelen als doemdenkers, wij willen de positieve evoluties benadrukken”, zei hij nog.
Doordat ACEA het gevecht met T&E uit de weg gaat, kan die organisatie haar leugens blijven herhalen
De strategie van ACEA doet me denken aan een quote van George Bernard Shaw: ‘Never wrestle with a pig. You get dirty, and besides, the pig likes it.’ Deze strategie is immers zeer risicovol: doordat ACEA het gevecht met T&E uit de weg gaat, kan die organisatie haar leugens blijven herhalen. De kans is groot dat het grote publiek (en in zijn kielzog de politici) op den duur geloven dat het verbruik in twintig jaar tijd niet is gedaald.
Maar waarom blijft T&E beweren dat er geen vooruitgang is geboekt, terwijl de bewijzen zich opstapelen dat het verbruik wel met een vijfde is gedaald? Ik vrees dat die strategie machiavellistisch is, om niet te zeggen perfide.
Als je de wetgever ervan kunt overtuigen dat er de afgelopen twintig jaar geen enkele vooruitgang in verband met verbruik en CO2 is geboekt, dan zal die wetgever in de waan verkeren dat het voor de constructeurs een fluitje van een cent zal zijn om 20% of meer brandstof te besparen. Terwijl men nu steeds vaker tegen technologische limieten botst. Om de CO2-emissies verder te verminderen, zal men op meerdere fronten tegelijk moeten ageren (de truck zelf, maar ook de opleggers, de infrastructuur (groene golven), de vorming van de chauffeurs, de ITS (zoals cooperative cruise control), en noem maar op.
T&E is deze holistische aanpak niet genegen. De truck zélf moet zijn CO2-uitstoot verminderen. Tegelijkertijd probeert men om dat ook te verhinderen. T&E is immers tegen de ecocombi’s, tegen de vrachtwagens op aardgas (!), tegen de biodiesel – terecht voor die uit voedingsgewassen, onterecht voor die van de volgende generaties. Deze strategie heeft als doel enkel te komen tot volledig elektrisch aangedreven trucks.
De constructeurs werken hieraan, maar de technologie staat nog in de kinderschoenen. Er zijn al enkele zware bestelwagens en lichte vrachtwagens op de markt, maar echt matuur zijn ze nog niet. Middelzware en zware elektrische trucks voor stadsdistributie zouden tegen 2020-2025 op de markt kunnen komen. Voor de lange afstanden, daarentegen, hebben we het over verre toekomstmuziek, tenzij er ineens een revolutionaire technologische doorbraak zou zijn op gebied van de batterijen.
De strategie van T&E komt er dus op neer dat men zoveel mogelijk stokken in de wielen van de vrachtwagens steekt en verplichtingen oplegt zodat de CO2-objectieven niet gehaald kunnen worden. En dan blijft er maar een oplossing over: de goederen verplicht naar het spoor overhevelen. Overigens: in het verleden werd al regelmatig op gewezen dat T&E en CER (de overmachtige Europese koepel van spoorbedrijven) onder één hoedje spelen.
