“Na mijn legerdienst ben ik aan de slag gegaan bij Bayer in de Antwerpse haven. Ik had daar ook stage gelopen en mocht er meteen beginnen. Onderweg met de bus naar het werk passeerden we altijd langs kaai 730 richting de Tijsmanstunnel, waar ik letterlijk en figuurlijk de containers zag groeien. Dat intrigeerde me en via via ben ik er toch eens een kijkje gaan nemen”, vertelt Jan Meynen. “Uiteindelijk ben ik er in 1983 beginnen werken als bediende. Wat later vroeg de directeur van het stukgoed bij Hesse-Natie of ik interesse had om ladinginspecteur te worden in het Vijfde Havendok. Dat was voor mij een grote verandering. Het leek wel of ik in de Middeleeuwen terechtkwam. Het was een oude terminal met kranen van 6 ton, maar er hing een ongelooflijk toffe werksfeer.”

Hoe hebt u de containerwereld zien evolueren?

“Toen ik begon stonden er vier oude kranen van de Boomse metaalwerken op de terminal. Nu staan er op Deurganckdok 41 kranen die drie keer zo groot zijn en pakken ze twee 40-voet containers tegelijkertijd. Het is echt gigantisch groot geworden. Na de fusie tussen Hesse-Natie en Noord-Natie in 2002 beschikten we in het Bevrijdingsdok – wij noemden het toen het Delwaidedok – over een kaailengte van 2,1 kilometer.”

“We dachten toen we dat we die grote eengemaakte firma nooit zouden kunnen overzien, maar zelfs daar wen je snel aan. Toen we verhuisden naar het Deurganckdok en van 5 miljoen teu naar een capaciteit van 9 miljoen teu evolueerden, konden we er ook weer snel op inspelen.”

U stond heel dicht bij de mensen die op de kaai werkten?

“Ik reed meestal rond 7.00 uur ‘s ochtends op kaai 702 de terminal op. Daar reed ik dan onder alle kranen door. Mensen wisten dat ik daar dagelijks passeerde en stonden me dan al vaak op te wachten. Het gebeurde dat ik uiteindelijk dan op kantoor arriveerde en vaak al beter op de hoogte was van de dagelijkse nieuwtjes en de hangende problemen dan de collega’s op kantoor.”

Hoe moeilijk is het om de juiste mensen te vinden?

“Vroeger lagen de prioriteiten anders. Toen stond je werk steevast bovenaan je persoonlijke prioriteitenlijst. Ondertussen verschijnt werk voor velen pas op de derde plaats, na familie en vrienden. Er zijn heel veel open vacatures en je kan zowat overal aan de slag gaan. Een job, daar deed je vroeger alles voor. Je begon ergens te werken en daar bleef je dan de rest van je leven.”

Wat ziet u als het hoogtepunt van uw carrière?

“Dat moet de tijd geweest zijn van MSC Home Terminal. In 2004 kocht MSC de helft van de aandelen van PSA. Het familiegevoel dat ik daar toen ervaarde was ongelooflijk. De terminal werd al snel te klein. Wanneer in 2014 de 2M-alliantie startte (de samenwerking tussen MSC en Maersk red.) verhuisden we naar het Deurganckdok.”

Hoe gaat de containerwereld verder evolueren volgens u?

“Qua grootte van schepen denk ik dat we het maximum wel bijna bereikt hebben. Al zeg ik al jaren dat het niet kan blijven groeien en toch zien we de diepgang en de capaciteit nog jaarlijks toenemen. Ook dacht ik dat – met de oorlog overal in de wereld en een nakende crisis – de containerwereld in een neerwaartse spiraal zou terechtkomen, maar tijdens mijn laatste weken bij MPET verzopen we echt in het werk.”

U gaat nu met pensioen, hoe zien uw dagen er voortaan uit?

“Ik laat het een beetje op me afkomen, maar met twee kinderen en vijf kleinkinderen heb ik mijn handen vol. Verder heb ik in mijn garage vier fietsen hangen en staat er een kampeerwagen op de oprit waarmee we willen rondtrekken. Vooruitzichten genoeg dus. Wat dat betreft is de lente een ideaal moment om een carrière af te sluiten.”

Wat wilt u meegeven aan mensen die vandaag aan hun carrière beginnen?

“Het komt niet vanzelf. Je zal zelf moeten bewijzen dat je het kan en dat je het wilt. Geef je volledig, steek je handen uit de mouwen en ga er voor 100% voor. Dan kan je zeker een mooie carrière uitbouwen. Als ik opnieuw aan mijn carrière zou mogen beginnen, zou ik het zo terug opnieuw doen”, besluit hij.

“Na mijn legerdienst ben ik aan de slag gegaan bij Bayer in de Antwerpse haven. Ik had daar ook stage gelopen en mocht er meteen beginnen. Onderweg met de bus naar het werk passeerden we altijd langs kaai 730 richting de Tijsmanstunnel, waar ik letterlijk en figuurlijk de containers zag groeien. Dat intrigeerde me en via via ben ik er toch eens een kijkje gaan nemen”, vertelt Jan Meynen. “Uiteindelijk ben ik er in 1983 beginnen werken als bediende. Wat later vroeg de directeur van het stukgoed bij Hesse-Natie of ik interesse had om ladinginspecteur te worden in het Vijfde Havendok. Dat was voor mij een grote verandering. Het leek wel of ik in de Middeleeuwen terechtkwam. Het was een oude terminal met kranen van 6 ton, maar er hing een ongelooflijk toffe werksfeer.”

Hoe hebt u de containerwereld zien evolueren?

“Toen ik begon stonden er vier oude kranen van de Boomse metaalwerken op de terminal. Nu staan er op Deurganckdok 41 kranen die drie keer zo groot zijn en pakken ze twee 40-voet containers tegelijkertijd. Het is echt gigantisch groot geworden. Na de fusie tussen Hesse-Natie en Noord-Natie in 2002 beschikten we in het Bevrijdingsdok – wij noemden het toen het Delwaidedok – over een kaailengte van 2,1 kilometer.”

“We dachten toen we dat we die grote eengemaakte firma nooit zouden kunnen overzien, maar zelfs daar wen je snel aan. Toen we verhuisden naar het Deurganckdok en van 5 miljoen teu naar een capaciteit van 9 miljoen teu evolueerden, konden we er ook weer snel op inspelen.”

U stond heel dicht bij de mensen die op de kaai werkten?

“Ik reed meestal rond 7.00 uur ‘s ochtends op kaai 702 de terminal op. Daar reed ik dan onder alle kranen door. Mensen wisten dat ik daar dagelijks passeerde en stonden me dan al vaak op te wachten. Het gebeurde dat ik uiteindelijk dan op kantoor arriveerde en vaak al beter op de hoogte was van de dagelijkse nieuwtjes en de hangende problemen dan de collega’s op kantoor.”

Hoe moeilijk is het om de juiste mensen te vinden?

“Vroeger lagen de prioriteiten anders. Toen stond je werk steevast bovenaan je persoonlijke prioriteitenlijst. Ondertussen verschijnt werk voor velen pas op de derde plaats, na familie en vrienden. Er zijn heel veel open vacatures en je kan zowat overal aan de slag gaan. Een job, daar deed je vroeger alles voor. Je begon ergens te werken en daar bleef je dan de rest van je leven.”

Wat ziet u als het hoogtepunt van uw carrière?

“Dat moet de tijd geweest zijn van MSC Home Terminal. In 2004 kocht MSC de helft van de aandelen van PSA. Het familiegevoel dat ik daar toen ervaarde was ongelooflijk. De terminal werd al snel te klein. Wanneer in 2014 de 2M-alliantie startte (de samenwerking tussen MSC en Maersk red.) verhuisden we naar het Deurganckdok.”

Hoe gaat de containerwereld verder evolueren volgens u?

“Qua grootte van schepen denk ik dat we het maximum wel bijna bereikt hebben. Al zeg ik al jaren dat het niet kan blijven groeien en toch zien we de diepgang en de capaciteit nog jaarlijks toenemen. Ook dacht ik dat – met de oorlog overal in de wereld en een nakende crisis – de containerwereld in een neerwaartse spiraal zou terechtkomen, maar tijdens mijn laatste weken bij MPET verzopen we echt in het werk.”

U gaat nu met pensioen, hoe zien uw dagen er voortaan uit?

“Ik laat het een beetje op me afkomen, maar met twee kinderen en vijf kleinkinderen heb ik mijn handen vol. Verder heb ik in mijn garage vier fietsen hangen en staat er een kampeerwagen op de oprit waarmee we willen rondtrekken. Vooruitzichten genoeg dus. Wat dat betreft is de lente een ideaal moment om een carrière af te sluiten.”

Wat wilt u meegeven aan mensen die vandaag aan hun carrière beginnen?

“Het komt niet vanzelf. Je zal zelf moeten bewijzen dat je het kan en dat je het wilt. Geef je volledig, steek je handen uit de mouwen en ga er voor 100% voor. Dan kan je zeker een mooie carrière uitbouwen. Als ik opnieuw aan mijn carrière zou mogen beginnen, zou ik het zo terug opnieuw doen”, besluit hij.