Het verhaal van Ludo Beersmans: 50 jaar CMB en 3 generaties Saverys
Van thuis uit had Ludo Beersmans geen band met de haven, de scheepvaart of de maritieme wereld. Na een carrière van meer dan veertig jaar als boekhouder, fiscalist en financieel directeur is Beersmans nog steeds aan boord bij CMB. Vandaag is dat als beheerder en archivaris van het 125 jaar oude CMB archief.
“Ik heb op het einde van mijn humanioratijd, in 1966, de kans gekregen om met het vrachtschip van CMB ‘Lubumbashi’ mee te varen”, vertelt Ludo Beersmans. “Hierdoor kreeg mijn interesse voor het maritieme nog een extra duwtje in de rug. Toen ik mijn diploma transporteconomie behaalde, mocht ik na mijn legerdienst in april 1972 beginnen bij UBEM (Union Belge d’Entreprises Maritimes), een Belgische rederij gesticht door Michel Cigrang in de jaren ’50 van vorige eeuw.”
“In 1973 was ik 24 jaar toen Jacques Saverys me vroeg of ik me wilde ontfermen over de boekhouding van Bocimar (BOel, CIgrang, MARitime), onderdeel van de groep Boelwerf. Onze eerste kantoren waren op de Boelwerf in Temse. Saverys maakte snel carrière, ging aan de slag bij Ahlers en vervolgens bij CMB. En de administratieve ploeg van Bocimar verhuisde telkens mee.”
”We waren erg succesvol, want naast het beheren van de eigen schepen en van de schepen die eigendom waren van de Boelwerf hadden we ons ook intensief gesmeten op het charteren van schepen. Zowel CMB als Ahlers zagen dit en kochten zich stelselmatig verder in bij Bocimar. In 1982 werd Bocimar uiteindelijk volledig opgeslorpt door CMB.”
“Door de snelle groei van Bocimar kon ik opklimmen tot financieel directeur. Wij zorgden voor alles wat met financiën, boekhouding en fiscaliteit te maken had. Toen CMB in 1991 volledig in handen kwam van de familie Saverys was Bocimar uitgegroeid tot een stevige organisatie met een vijftigtal medewerkers en een zestigtal schepen. Ik werd in de nieuwe structuur fiscalist van de hele groep, waar toen naast CMB en Bocimar ook Exmar en Euronav deel van uitmaakten. Ten tijde van de uitvlagging naar Luxemburg ben ik zelfs nog een tijdje general manager van de groep in Luxemburg geweest.”
U bent na uw pensioen eigenlijk opnieuw aan de slag gegaan bij CMB?
“Toen ik in 2013 met pensioen wilde gaan, werd me gevraagd om me toch nog enkele dagen per week te willen ontfermen over het archief van CMB. Een vennootschap zoals CMB die al 125 jaar bestaat, heeft wel wat opgebouwd en verzameld. Zo hebben we twee appartementen die propvol met rekken staan met daarin heel wat documenten en een fotoarchief met een paar duizend foto’s. We bewaren daar bijvoorbeeld nog de originele oprichtingsakte van CMB van 1895. Daarnaast beschikken we over een grote collectie maritieme schilderijen en maquettes van schepen.”
“In 2020 hebben we naar aanleiding van het 125-jarig bestaan van CMB een grote fototentoonstelling georganiseerd in het Antwerpse MAS. Aan de voorbereidingen van deze tentoonstelling zijn maanden werk vooraf gegaan. De opening was voorzien voor mei 2020 toen eind maart 2020 de hele wereld op slot ging door corona en onze tentoonstelling grotendeels in het water viel.”
Vinden voormalige medewerkers of hun families de weg naar het archief?
“Wekelijks ontvang ik nog vragen in mijn mailbox van voormalige medewerkers en zeelieden of familieleden die op zoek zijn naar een foto of meer informatie over onze schepen. Hierbij veel dank aan mijn collega Ann Declercq voor de fantastische hulp bij het doorzoeken van de archieven. Om het opzoekingswerk te vergemakkelijken en om overzicht te creëren, zijn we begonnen met het digitaliseren van alle beschikbare foto’s van de voorbije 125 jaar. Om beschadigingen van de documenten en foto’s door roest tegen te gaan hebben we bijvoorbeeld ook uit het hele archief alle nietjes en paperclips verwijderd. Ondertussen hebben we ons archief ondergebracht in droge, koele ruimtes en verpakt in zuurvrije dozen.”
“Ook het in bruikleen geven van schilderijen of maquettes van CMB-schepen volg ik op. De afgelopen vier jaren hebben we al heel wat schilderijen laten restaureren door de afdeling restauratie van de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Het restaureren is vooral het opkuisen van de schilderijen. Veel schilderijen hebben vroeger lang in onze kantoren gehangen. In de jaren zestig en zeventig was het nog heel gebruikelijk dat er op kantoor gerookt werd. U kan zich niet voorstellen hoeveel nicotine er diende verwijderd te worden van de schilderijen.”
Volgt u de recente ontwikkelingen bij CMB nog op de voet?
“Ik ben niet meer bij de dagelijkse werking betrokken en concentreer me vooral op mijn taken als archivaris. De rapporten en verslagen van de recente gebeurtenissen binnen het bedrijf, die ik van zeer dichtbij blijf opvolgen, gaan we uiteraard wel archiveren en verwerken, zodat daar een spoor van blijft.”
Wat staat er in 2024 op het programma?
“We willen in 2024 de specifieke, minutieus samengestelde dossiers, voorzien van krantenartikels en reisverslagen van Paul Scarcériaux digitaliseren. We hebben van hem tien dozen in ons archief met daarin zeer gedetailleerde info over de Belgische schepen die tijdens de Tweede Wereldoorlog vergaan zijn.”
“Met al deze informatie schreef hij artikels voor onder andere ‘Wandelaer et sur l’Eau’, een populair maritiem tijdschrift in de eerste helft van vorige eeuw. Het valt ons op hoe compleet ons archief is uit de periode van de Tweede Wereldoorlog. Het archief werd toen met Engelse nauwkeurigheid bijgehouden in Liverpool. Elk document en alle bemanningslijsten van al onze schepen die betrekking hebben op die periode, zijn bewaard gebleven.”
