Gek van auto’s

Over een thesisonderwerp hoefde Antonissen niet lang na te denken. “Ik ben gek van auto’s, een van de meest fantastische technologieën die ooit gemaakt zijn. Mijn eindwerk ging dan ook over de car block exemption (groepsvrijstellingsverordening) in de automobielsector en leidde naar mijn eerste job bij Federauto, de Belgische federatie van de autosector, nu bekend als Traxio. Als algemeen secretaris voor een aantal deelverenigingen, kwam ik er voor het eerst in contact met lobbywerk, zowel op Belgisch als Europees niveau.”

Lobby

Amper twee jaar later in 2006 werd hij lobbyist op zelfstandige basis. “Het begrip lobby komt van het Engelse parlement, waar vertegenwoordigers van belangengroepen in de lobby (portaal) de parlementsleden opwachtten om hen te informeren en overtuigen van hun standpunten. Een lobbyist staat tussen een maatschappelijke belangengroep – vakbond, bedrijven(federatie), burgervereniging – en de beleidsmakers.

Voor een goede dialoog is er nood aan professionele lobbyisten die de wensen en standpunten van beide zijden begrijpen. Doordat we proactief meewerken aan het ontstaan van wetgeving, komen we een stap vroeger dan de advocaat die reactief met bestaande wetten moet omgaan.”

Niet klagen en zagen

“Ik probeer altijd een positief verhaal te brengen, want met klagen en zagen geraak je nergens. Een van mijn favoriete sectoren is de maritieme industrie en daar zijn zo veel mooie evoluties aan de gang. Denk maar aan de digitalisering en de decarbonisatie, waarmee je jong talent en technologie kunt aantrekken. Het doet ook deugd om te mogen werken voor een sector die er echt toe doet: de scheepvaart is de ruggengraat van de wereldwijde welvaart. En bij voorbeeld voor de Europese federatie voor autologistiek ECG zijn de veranderingen in de autotechniek enorm boeiend. Wel heb ik nu beslist om na negen jaar die federatie te verlaten om meer te kunnen focussen op technologiebeleid en Europese financiering, onder andere voor de internationale groep AKKA Technologies, die onlangs haar hoofdzetel van Parijs naar Brussel verhuisde.”

Oudste beroep ter wereld

Bij lobbywerk hoort een sterke menselijke factor. “Om de vijf jaar zijn er Europese verkiezingen. Van de 705 Europese parlementsleden zijn de helft nieuwkomers en de Europese Commissarissen zijn ook bijna allemaal vervangen. Dan begint het werk van de lobbyist helemaal opnieuw want je moet al die mensen leren kennen, en maken dat ze jou kennen. Bij het obligate netwerken ligt de nadruk dan ook op wérken. In ons vak is het de kunst van vrienden te maken vóór je ze nodig hebt. Ik denk niet dat artificiële intelligentie dit beroep ooit zal kunnen vervangen. Lobbyist is eigenlijk het oudste beroep van de wereld.”

Het mysterie dat rond lobbywerk hangt, vindt Antonissen niet meer van deze tijd. “De Europese Commissie noemt het lobbyen een onderdeel van de democratie, een terugkoppeling van beleidsplannen naar de stakeholders. Al meer dan tien jaar kunnen we ons registreren in het Europees Transparantieregister. We maken ook gebruik van documenten en besluitvorming die voor iedereen, openbaar toegankelijk zijn.”

Brussel boven

Voor een Brusselaar is het heerlijk om in eigen stad te kunnen werken. “De Belgen moeten beter leren beseffen hoe fantastisch Brussel voor ons land is. Alle groten der aarde komen hier langs. Niet alleen de Europese staatshoofden en regeringsleiders, maar ook de wereldtoppers van de NAVO en bijvoorbeeld onlangs topman Mark Zuckerberg van Facebook.”

In het begin van zijn carrière werkte Antonissen zes maanden in een advocatenkantoor in Barcelona, via een Europees uitwisselingsprogramma. “Dat verblijf leerde me één ding: in Brussel is het te doen! In Barcelona heb je bij wijze van spreken één keer in de maand een relevante netwerkbijeenkomst, in Brussel bijna elke dag. Ik reis wel geregeld heel Europa af om te luisteren naar de standpunten van mijn klanten – sectorverenigingen en bedrijven uit de maritieme, transport- en logistieke sector – en hun leden. Dan besef je trouwens pas hoe gemakkelijk bereikbaar wij zijn dankzij de luchthaven van Zaventem.”

Roel Jacobus